اکنون هبوط رنگ

سال میان دو پلک را

ثانیه هایی شبیه راز تولد

.بدرقه کردند

از سر باران

تا ته پاییز

.تجربه های کبوترانه روان بود

باران وقتی که ایستاد

.منظره اوراق بود

وسعت مرطوب

.از نفس افتاد

قوس قزح در دهان حوصله ی ما

.آب شد

سهراب سپهری