بیراهه ای در آفتاب

!ای کرانه ی ما

،خنده ی گلی در خواب

.دست پارو زن ما را بسته است

در پی صبحی بی خورشیدیم، با هجوم گل ها چه کنیم؟

جویای شبانه ی نابیم، با شبیخون روزن ها چه کنیم؟

،ما جدا افتاده ایم

.و ستاره ی همدردی از شب هستی سر می زند

ما می رویم، و آیا در پی ما، یادی از درها خواهد گذشت؟

،ما می گذریم، و آیا غمی برجای ما

در سایه ها خواهد نشست؟

،برویم از سایه ی نی، شاید جایی، ساقه ی آخرین

.گل برتر را در سبد ما افکند

...

سهراب سپهری