وقت لطیف شن

من

.دلتنگ بودم

در باغ

یک سفره ی مأنوس

.پهن بود

چیزی وسط سفره

:شبیه ادراک منور

یک خوشه ی انگور

.روی همه ی شائبه را پوشید

تعمیر سکوت

.گیجم کرد

.دیدم که درخت، هست

وقتی که درخت هست

،پیداست که باید بود

باید بود

و رد روایت را

تا متن سپید

.دنبال کرد

اما

!ای یأس ملون

...

سهراب سپهری